Tijgervissen...

11 april 2018
Gisteravond aan de bar, nadat ik mijn blog had geüpload, ontmoetten we Miles. Een jonge vent die 10 kilometer verderop een campsite had gekocht. Hij vertelde dat er veel vogels bij hem zaten en nodigde ons uit om een kop thee te komen drinken. Vanmorgen in alle vroegte zijn we onder begeleiding van Eddie, de eigenaar van Whispering Sands, naar Miles gereden. Daar aangekomen bleek het een prachtige plek te zijn direct aan de oever van de Zambezi. Hij vertelde dat hij het een jaar geleden had gekocht en dat hij nu bezig was met achterstallig onderhoud. Nou dat hield meer in dan hier en daar een kwast verf. Twee gebouwen moesten opnieuw worden voorzien van een rieten dak en ééntje moest zelfs van de grond weer worden opgebouwd. Op het camp stonden drie tenten die ook wel aan vervanging toe waren. Al met al een behoorlijke klus om er weer iets leefbaars van te maken en gasten te ontvangen. Maar Miles draaide zijn handen daar niet voor om…
De vogels vielen vandaag wat tegen op zijn terrein. We zagen wat zwaluwen en een paar buulbuuls en dat was alles. In het lover hoorden we nog een paar duiven koeren en een paar andere kleine vogeltjes die we niet konden zien. Na een kop thee zijn we dan ook weer vertrokken en hebben onderweg geprobeerd om brood en sap te kopen. Dat ging niet lukken want de shops die we vonden hadden deze ingrediënten niet. Dan moesten we er toch maar aan geloven om het brood wat we drie dagen geleden hadden gekocht op te eten dat van droogheid uit elkaar viel.
Na de lunch ben ik gaan vissen in de Zambezi. Ik leende een hengel van Eddie die er net een nieuwe plug (kunstvisje) had aangeknoopt. Ik stond pal in de brandende zon en na 10 minuten ingooien en binnen draaien hield ik het voor gezien. Wat een hitte.
Na ruim een uur ben ik het weer gaan proberen en nog steeds was er hitte. Ik had me goed ingesmeerd met factor 50 en mijn pet opgezet. Ook nu hadden de Tijgervissen geen zin om te happen leek het wel totdat ik besloot om nog één keer in te gooien. Een felle krachtige aanbeet een ferme ruk aan de hengel en weg plug. Bleek de lijn precies op de knoop te zijn afgebroken. Shit, shit, shit….en de adrenaline spoot uit mijn oren.
Later in de middag heeft Eddie opnieuw een plug aan het snoer geknoopt en ben ik het weer gaan proberen en helaas zonder resultaat. Heb ook nog een andere plek geprobeerd maar ook hier nul op het rekest.
Eddie beloofde mij om tegen de avond nog naar een andere plek te gaan en zo gezegd zo gedaan. In de auto gestapt en er naar toe gereden. Bleek het een soort privé zandstrand te zijn met wat rotsblokken waar tijgervissen konden zitten. Na een paar keer ingooien en binnen draaien kreeg ik een aanbeet maar de vis liet meteen weer los. Ik zag dat de plug ietwat was beschadigd van de harde aanbeet want er stonden allemaal krassen op die achter waren gebleven door zijn scherpe tanden. Toen ik de vis nog een keer probeerde te verleiden bleef ik achter iets haken en verspeelde mijn tweede plug. Helaas was het avontuur over en heb ik geen tijgervis weten te vangen. Wellicht een reden om nog eens terug te gaan.
Morgen hebben we weer een reisdag en komen dan weer zo een 450 kilometer dichter bij ons einddoel.
Lusaka….