Op naar Botswana!

Botswana!
Voor mij de eerste keer dat ik dit land bezoek dus een nieuwe ervaring. Het heeft wel wat voeten in aarde gehad om het land te bereiken. Na het ontbijt zijn we gaan rijden en tegen half 12 waren we bij de grens van Zambia en Botswana. Hier worden de landen gescheiden door de Zambezi en die moet worden overgestoken. Daar is nog geen brug voor en een veerpont doet het werk daar. Het heeft lang geduurd bij de grens om Zambia uit te komen. Eerst kom je een hele lange rij wachtende vrachtwagens tegen. Wel een kilometer en allemaal geparkeerd in de berm wachtend totdat de file weer een stukje opschuift.
Toen we bij de grens aankwamen werden we meteen omringd door drie jongens die ons de helpende hand wilden bieden. Autopapieren moesten worden gekopieerd. Paspoorten gecheckt en gestempeld en voor de overtocht moest een kaartje worden bemachtigd. Daarnaast was er eentje die op onze auto paste terwijl wij het volgende uur met de papieren bezig waren. Gelukkig had een van die jongens vaker met het bijltje gehakt en loodste ons behendig langs en door de douane. Nu stonden we vooraan te wachten op de ferry maar helaas het duurde nog twee overtochten voordat we mee mochten.
We mochten als eerste met de auto op de pont en na ons schoof nog één zware vrachtwagen vol geladen met koper. Elke overtocht kon er precies één vrachtwagen mee. Dat verklaart ook de lange file wachtende chauffeurs. Ik begreep dat het ongeveer vier dagen duurt voordat de achterste de pont kan oprijden.
Aan de andere kant duurde het ook een uur voordat we Botswana in konden. Een lading papier moest worden ingevuld en uiteindelijk kregen we toestemming om de Zambiaanse auto in te voeren, uit te voeren naar Namibië en bij terugkomst weer in te voeren. Na de nodige Botswaanse pula’s te hebben betaald mochten we door. De douanebeambte liet ons precies oprijden tot de stopstreep en controleerde daar alle papieren opnieuw. Pfff…. Hij kwam tot ontdekking dat we nog een gatepass misten. Dus de auto teruggeplaatst, achter in de rij aangesloten en een pass geregeld. Een gratis papiertje met stempel, en verder niets. Opnieuw opgereden tot de stopstreep papiertje overhandigd aan de ambtenaar en nu dan eindelijk Botswana in. Pfff…. Bureaucratie ten top en over het werktempo maar te zwijgen.
Na een kwartiertje rijden waren we bij het hotel en na te hebben ingecheckt zijn we een lunch wezen nuttigen in een lodge gelegen aan de rivier de Chobe. Prachtig uitzicht over de rivier, wat een mieters plekje om daar te logeren maar onbetaalbaar voor ons.
Onderweg stond nog een kudde olifanten te grazen in de wegberm. Dat pik je dan toch maar weer even mee.
Eind van de middag zijn we vanuit ons hotel de weg overgestoken en aan de oever van de Chobe wezen kijken. Eenden en ganzen waren er genoeg. Een paar slangenhalsvogels en een Afrikaanse visarend in de boom en daar was de kudde olifanten weer. Ze kwamen voor het donker nog even drinken uit de rivier. Wat een pracht en wat een genot om naar te kijken. Toen oma het seintje gaf dat er genoeg was gerecreëerd in het water verdwenen ze de bush in. Voor ons ook tijd om het hotel weer op te zoeken.
Vlakbij het hotel brak er een hevige onweersbui los. In no time waren er overal riviertjes. Het donderde en bliksemde erover. Wat een ontlading van een drukkende zwoele maar toch ook weer warme dag.