Lochinvar

Donderdag 22 november 2018
Als je vogels wilt kijken moet je vroeg zijn. Het wekkertje wekte ons om 5.30 uur. Kopje koffie en een broodje waarna we op weg gingen. Lochinvar is een oude farm waar eerder koeien werden gehouden. Het is een groot grondgebied van duizenden ha’s groot. Op het grondgebied ligt een lagune met een glooiende oever. In die oever zitten ontzettend veel vogels. Foeragerend op van alles en nog wat. Visjes, insecten, waterbeestjes of wat dan ook.
Honderd jaar geleden was het een rijk gebied met veel zoogdieren. Helaas gaat vee en oorspronkelijke dieren niet samen. Leeuwen eten koeien, dus worden die afgeschoten. Grazers zoals impala’s eten gras, dus worden afgeschoten. Zebra’s idem dito. Giraffen ook. Totdat er niets meer is en allen nog maar koeien. Inmiddels is de farm omgetoverd tot park en zijn er allerlei regels van kracht. De oude boerderij wordt weer in ere hersteld en zal gaan fungeren als lodge. Mogelijk wordt in de toekomst een herintroductieprogramma gestart zodat het weer een aantrekkelijk gebied wordt waar mens en dier in harmonie kunnen leven. Het zal nog wel jaren gaan duren…
De oever zat vol, overvol met Europese vogelsoorten zoals Grutto’s, Kemphanen, Oeverlopers, Ralreigers en Bosruiters. Hoe langer je keek, hoe meer je zag. De Zadelbekooievaars en Goliathreigers trokken wel de meeste aandacht, wat een imposante vogels zijn dat. De Afrikaanse Visarend was met vier exemplaren ook goed vertegenwoordigd. Maar het allermooiste waren de Schaarbekken! Eindelijk Schaarbekken. Nog nooit eerder gezien en al zo lang op mijn wensenlijstje. Niet één maar honderden. Schaarbekken zijn sternachtige vogels met lange vleugels. Een grote rode snavel waarmee ze door het water scheren. De ondersnavel is een stuk langer dan de bovensnavel en op het moment dat de ondersnavel een visje voelt klapt de snavel dicht. Ik heb ze al zo vaak op tv gezien en nu eindelijk in levende lijve! Prachtig!
Intussen begon het al aardig warm te worden en hebben we onder een boom zitten lunchen. Broodje gesmeerd, bakkie koffie gezet en een sapje erbij. Op de achtergrond de lagune met het geschreeuw van de vogels. Nu nog even genieten want straks zit ik weer in de kantine mijn broodje te eten.
Na de lunch zijn we de warmwaterbronnen (hotsprings) gaan bezichtigen. Op het grondgebied liggen een aantal van dit soort bronnen. Bennie vertelde in de auto al dat het water heet was en dat je je hand er niet kon in houden. Nu ben ik wel wat gewend met afwassen maar inderdaad deze bronnen waren echt heet. Het stoomde nog net niet maar je kon je handen er maar een fractie van een seconde in houden zonder ze te verbranden. Op de stenen in het water werd zout afgezet. Dikke randen waar de zoutkristallen zich steeds verder ophoopten. Toch waren er ook weer insecten die van deze gelegenheid gebruik maakten. Bijen en wespen dronken van het hete water. Ook zag ik een klein vlindertje zich te goed doen aan het bronwater. Ik dacht nog, “als hij zijn tong verbrandt kan hij geen nectar meer drinken”.
Blauwe en rode schichten zaten achter elkaar aan om af en toe even op een stengel boven de bron te rusten. Schitterend gekleurde libellen. Ik kan me haast niet voorstellen dat ze hun eitjes afzetten in dit hete water. Achter de bron in het weidse open landschap stapte parmantig een Secretarisvogel. Af en toe zijn kuif rechtop zettend en zoekend naar eetbare insecten, hagedissen en slangetjes. Rare vogels maar zo mooi om te zien.
Wat een schitterende ochtend en deel van de middag was dit en toen we over de slechte weg naar de uitgang reden genoot ik nog na van al dat moois.