2e rondje Ethosa

Een koude dag met nauwelijks 20 graden. Zwaar bewolkt en vannacht de nodige stortbuien gehad. Natuurlijk is het met 20 graden nog altijd beter dan in Nederland.
Toch maar weer op tijd opgestaan om een grote ronde te rijden door het park. Een woestijnachtige steppe maar door de hoeveelheid neerslag is het veranderd in een plasdras situatie. Grote zoogdieren zijn er nauwelijks. Hier en daar wat zebra’s, wat oryxen, verdwaalde groepjes gnoes, een groep springbokken en een enkele giraf. Het aanbod is zo weinig dat de enorme vlaktes gewoon kaal en verlaten zijn. Een echte woestijn.
In het begin van de ochtend waren wat roofvogels actief en we konden mooi een jonge bleke zanghavik vastleggen. Even later vielen we met onze neus in de boter toen twee schreeuwarenden boven in de boomtop op de uitkijk zaten. Eén van beide vloog al snel weg maar de ander bleef uitgebreid poseren. Wat een unieke kans.
Het rondje woestijn leverde eigenlijk niet veel op behalve dat twee struisvogelmannen een vijftiental jongen onder hun hoede hadden. Wederom het typische beeld van Afrika, struisvogels in de woestijn. Blijft toch leuk om dat gade te slaan en er een paar foto’s van te nemen. Aan het eind van de ronde waren we terug bij een klein meert toen we een grote roofvogel in de berm zagen zitten. Dichterbij gekomen bleek het een slangenarend te zijn die bezig was met een prooi. We konden niet goed zien wat hij had verschalkt want hij zat tussen het gras. Later kwam hij beter tevoorschijn en konden we hem prachtig bekijken en fotograferen. Weer een unieke kans om van zo dichtbij zo een enorme arend te zien. Prachtige beesten zijn het.
Na dit alles zijn we teruggereden naar de lodge voor de lunch. We zijn nog wel even langs de receptie gereden om te klagen over onze koude douche. Direct kwam er een alleraardigste Namibische dame aan om de koude douche te controleren en na dit te hebben vastgesteld kwam Dennis, de reparateur, langs om de boel te maken. Dit lukte niet omdat de leiding dusdanig verkalkt of verstopt was dat er geen warm water meer doorheen kon komen. We hebben toen een nieuwe lodge toegewezen gekregen waar het water heerlijk warm is en we weer op normale wijze kunnen douchen.
Rond een uur of vier zijn we weer terug naar het meer gereden omdat hier toch wel het meeste valt te beleven. Grote groepen flamingo’s bevolken het meer en ze filteren het water alsof het hun lieve lust is. In de verte bouwden onheilspellende donkere luchten zich op en we zagen de eerste buien op afstand langs trekken. Een kleine groep flamingo’s verlieten het water om naar elders te vliegen en tegen de donkere achtergrond van de lucht staken ze ontzettend mooi af. De camera’s klikten er lustig op los. Dit tafereel herhaalde zich nog een aantal malen en de steeds donker wordende lucht gaf een prachtig contrast met deze roze vogels. Weer zo een prachtig kleurrijk geheel.
Nadat al dit moois op was liep het al aardig naar dinertijd toe en keerden we terug naar onze lodge, althans dat dachten we.
Een neushoorn vond het nodig om ons pad te kruisen. Hij was wel snel en we zagen alleen zijn kont nog. Veel verderop, bijna buiten bereik van de camera nam hij nog even een vluchtig modderbad. Daarna ging hij er in gestaag tempo vandoor om uit het zicht te verdwijnen. Toen hij de bush in verdween klonk op de achtergrond het gebrul van een leeuw. Enkele keren herhaalde hij zijn gebrul om te laten weten dat de avond was gevallen en hij met zijn gezelschap van leeuwinnen de nacht gingen overnemen.
Bij de lodge snel even het fotokaartje leeggehaald en op de computer gezet om te kijken of de foto’s een beetje gelukt waren. In de gauwigheid ziet het er allemaal mooi uit. Vanavond kijk ik nog even beter en zal proberen nog wat foto’s te uploaden.
Het diner bestond uit een lopend buffet met als hoogtepunt vlees van een oryx. Overdag fotograaf je ze nog en ’s avonds liggen ze op je bord. Typisch Afrika!