Van oost naar west...

Vandaag de naam van de blog eer aangedaan. De blog heet ‘van oost naar west’ en dat hebben we vandaag zeker gedaan. Bijna 700 km naar het westen gereden en neergestreken in het noorden van Namibië en wel in Etosha National Park. Hier zullen we ongeveer een weekje verblijven. Een enorm park met veel diersoorten en vogels. Ik heb op mijn wensenlijstje nog een cheetah staan en hoop deze hier te zien. We gaan het komende week beleven.
De reis ging eigenlijk erg voorspoedig. We reden klokslag 8 uur weg bij Shametu en ik reed de eerste 200 kilometer tot aan Rundu. Ik was toch benieuwd hoeveel tegenliggers we op de hoofdsnelweg door Namibië heen zouden tegenkomen. Na 100 kilometer snelweg had ik 25 tegenliggers geteld. Dat betekent dat gemiddeld elke 4 km afgelegd asfalt iemand ons tegemoet kwam. Ik kan het nog steeds niet geloven dat het zo ontzettend rustig is op de hoofdwegen.
Na zo een honderd kilometer was er midden op de snelweg een roadblock. Dit betekent over het algemeen dat er een politiecontrole is. Gelukkig was het niet druk en ik was meteen aan de beurt. Normaal kunnen we gewoon doorrijden maar nu moest er toch een controle plaatsvinden. Hij wilde mijn rijbewijs zien. Nou dat kon! Toen ik mijn rijbewijs overhandigde kon hij zijn ogen niet geloven. Een roze plastic kaartje zonder stempel! Ik moest ook mijn paspoort laten zien want dit kon zo toch echt niet. Bennie vertelde hem dat het een internationaal rijbewijs was en overal ter wereld geldig is. De jonge politieagent nam het voor kennisgeving aan en we mochten verder rijden. Toen ik mijn paspoort en rijbewijs weer aan het opbergen was hoorde ik de agent tegen zijn collega zeggen.
‘I never have seen a pink plastic drivers license before’.
En ik moest in mijn vuistje lachen.
Onderweg in Rundu even een postkantoor opgezocht. Bennie wildenog wat brieven posten en ik kocht meteen wat postzegels. In Namibië zijn de zegels erg kleurrijk en vele met afbeeldingen van dieren. Mooi om te verzamelen. Daarna doorgereden naar Grootfontein.
Onderweg weden we tegengehouden door opnieuw een roadblock, nu niet met een politiecontrole maar een veterinaire inspectie. We moesten de autowielen door een ontsmettingsbak heenrijden. De auto werd binnenin ook geïnspecteerd of we geen vlees of kaas bij ons hadden. De koelbox werd uit elkaar gehaald en nadat gebleken was dat we niets aan boord hadden wat niet het gebied in mocht konden we weer verder. De controle was bedoeld om de besmettelijke veeziekte mond-en-klauwzeer tegen te gaan.
Inmiddels hadden we er ruim 400 kilometer op zitten en was het nodig de maag te vullen. Na de lunch meteen wat boodschappen bij de Spar gehaald. Het laatste stuk naar Etosha verliep ook voorspoedig. In het park is een oud Duits handelsfort dat deels is verbouwd tot museum, een receptie, een restaurant, wat hotelkamers en lodges om te logeren. Er is ook een campsite bij waar je met de tent kan staan. Het mooie hiervan is dat je al een eind het Etoshapark in bent en vanuit je lodge zo het park in rijdt. Het lijkt er op dat het wel redelijk toeristisch is want er staan veel 4x4 auto’s.
Morgen vroeg na het ontbijt gaan we het park verkennen. Ik verheug me er op en ben heel nieuwsgierig wat we tegen zullen komen.