Zilte bedden...

31 maart 2018
Vandaag moesten we het hotel uit. We konden hier maar drie dagen terecht en Bennie had van de week al een ander hotel geboekt, een straat verderop. In Swaskopmund staan veel oude Duitse gebouwen van net na 1900 en dit hotel is gebouwd in 1902. Echte Duitse degelijkheid. Het is al voor vele doeleinden gebruikt want het is een kazerne geweest, een ziekenhuis en nu doet het dienst als hotel en rusthuis. Een prachtige binnentuin met oude struiken en bomen. Een beetje patioachtig. De tuin zit ook vol met vogels want er wordt gevoerd en er staat een vogelbadje klaar. Veel palmtortels en common waxbills. Voor vogelaars als ons een schitterend onderkomen.
We zijn na het ontbijt en het inleveren van de sleutel van het hotel naar Walvis Bay gereden. Er waren geen dolfijnen want het was laag water en steltlopers zochten op de zanderige bodem naar voedsel. Veel flamingo’s zeefden het slikwater door hun snavel op zoek naar kleine garnaaltjes. Een grote groep witte pelikanen zaten op een zandbank te wachten tot het weer hoogwater zou worden. Hoog water brengt immers verse vis binnen en dat kunnen ze met hun grote schepsnavel vangen. Ook zat er een groep van ongeveer 50 reuzensterns op een zandbank te wachten op water. Sterns met rode snavels zo groot als een winterwortel. Echt grote beesten.
Na een bakje koffie zijn we naar het zoutwingebied gereden dat ten zuiden van Walvis Bay ligt. Hier liggen grote zoutbedden omzoomd door dijkjes. Regelmatig wordt Atlantisch zeewater in deze bedden gepompt. Het water verdampt waarna het zout kristalliseert en achterblijft. Dit wordt een aantal malen herhaald totdat er een voldoende hoge laag zout ligt dat gewonnen kan worden waarna het in de fabriek wordt gezuiverd. Omdat Namibië geen last heeft van sneeuwval hoeven de wegen niet gestrooid te worden en wordt het zout als consumptiezout gebruikt. Er liggen een aantal van deze zoutwingebieden langs de Namibische kust.
De zoutbedden trekken op hun beurt vogels aan omdat kleine krilachtige garnaaltjes achterblijven tijdens het verdampen van het water. Flamingo’s zijn er gek op en veel Europese vogels weten er ook wel raad mee. Kleine plevier, bontbekplevier, kemphanen, krombekstrandlopers en groenpootruiters zijn maar een paar soorten die hiervan gebruik maken. Wel een belangrijk stukje gebied omdat de vogels hier energie opdoen om daarna verder naar het noorden te trekken.
Een andere leuke bijkomstigheid is dat de vogels op hun beurt vogelaars aantrekken en de zoutbedden zijn zo gesitueerd dat je er met de auto tussendoor kunt rijden. Vogels dichtbij en het licht is dan altijd optimaal om te fotograferen!
Hier hebben we ons een lange tijd vermaakt en zijn toen weer teruggereden naar de baai waar het water inmiddels tegen de dijk stond. Sterns en meeuwen deden zicht tegoed aan de vers ingestroomde vis en wij konden nog een paar foto’s maken.
Eind van de middag terug in ons nieuwe hotel waar ik op de veranda met uitzicht op de patio nog wat heb zitten lezen totdat de zeewind opstak en het te koud werd.
Die Atlantische oceaandampen zijn echt koud!