Van Okavango naar Zambezi...

9 maart 2018
Vanmorgen na een heerlijk ontbijt zijn we richting Rundu gereden. Kaisosi, waar de lodge is gelegen, ligt zo een 5 kilometer bij de stad vandaan. We hadden wat boodschappen nodig voor de lunch voor onderweg. Vers brood, de Yumyum was op en wat sap. Ook nog even bij het postkantoor langs want Bennie wilde nog een brief posten. Tegen half 10 verlieten we Rundu en gingen de snelweg op naar Divundu. Heb ik me al eens verbaasd over de hoeveelheid tegenliggers maar het aantal meeliggers is ook erg laag. We werden op 200 kilometer snelweg 2 x gepasseerd! En verder geen auto’s gezien.
In Divundu hebben we geruild van bestuurder en Bennie nam het over. Tegen half een hebben we een picknickplaats opgezocht. Langs de snelweg liggen op strategische plaatsen ongeveer om de 10 kilometer picknickplaatsen. Meestal onder een grote boom, stenen tafel en bankjes en altijd afvalcontainers. Heerlijk om hier te zitten en je brood met Yumyum te nuttigen.
De reis ging weer verder en we hadden nog zo een 100 kilometer naar Kalongo voor de boeg. Toen we hier arriveerden moest er ook nodig weer getankt worden en wisselden we weer van bestuurder. Ik reed het laatste stuk van 140 kilometer naar Katima Mulilo. Een redelijke stad op de grens van Botswana en Zambia. Hier gingen we op zoek naar een onderkomen omdat ons volgende doel nog 200 kilometer verder lag en het was al wat verder in de middag.
Langs de weg een bord met “B&B The Three Palms” en deze vonden we uiteindelijk in een achterbuurtje. Toen het hek open ging reden we wederom een waar paradijsje binnen. Een prachtig aangelegde tuin met zwembadje en veel bloeiende bloemen en struiken. Achter in de tuin een verhoginkje met uitzicht over de Zambezi. Toen we boven op het plateau stonden werden we welkom geheten door een roepende nijlpaard. Wat een heerlijk knorrend vertrouwd geluid is dat toch. Gelukkig was er nog een kamer vrij. Het uitzicht over de Zambezi is trouwens prachtig en toen de zon onder ging en ze met haar laatste stralen de Zambezi deed oplichten viel er een fantastische rode gloed over het geheel. Een heerlijk genietmoment!
Vlak voordat we aan het diner begonnen kwam er een bewaker aanlopen met een heus geweer. Hij vertelde ons dat hij vannacht de wacht hield tegen indringers. Er schijnen mensen uit Zambia over de rivier te komen om hier te stelen. Ik begreep van hem dat hij een “License to kill” had…het deed me denken aan een James Bondfilm…
Na een heerlijk diner van kip met rijst en salade was het inmiddels zo donker en begonnen er twee uilen in de tuin te roepen. Bennie kon de Afrikaanse Bosuil in het schijnsel van zijn zaklamp vangen en liet hij zich wonderbaarlijk goed zien.
Gelukkig viel de reis mee waar ik gisteren nog tegenop zag…
We zijn weer 545 kilometer dichterbij Lusaka gekomen….de eindbestemming van onze reis…