Naar Namibië...

Na heerlijk te hebben uitgeslapen en een stevig ontbijt waren we klaar voor vertrek. We hadden zo een 500 kilometer voor de boeg en twee grensovergangen, en reizen gaat nu eenmaal niet zo snel in Afrika. Het eerste stuk tot aan de grens van Botswana verliep soepel. Het land uit ging ook redelijk snel. Uiteraard werden alle papieren van de auto inclusief paspoorten gecontroleerd. En er kwam weer een stempel met datum in het paspoort bij. Stempelen maakt indruk en dat doen ze veel in Afrika.
Bij Ngoma de Chobe rivier overgestoken en dan rijd je eigenlijk door een klein stukje niemandsland want aan de andere kant van de brug ligt Namibië. De rivier is de grens. Een prachtige overgang trouwens waarbij je volop kunt genieten van het water dat met redelijke snelheid onder je door stroomt. Aan de overkant de douane formaliteiten afgehandeld voor Namibië. De auto moest worden ingevoerd en de daarbij behorende wegenbelasting moest worden betaald. Tegelijkertijd werden onze paspoorten gecontroleerd en uiteraard opnieuw van stempels voorzien. Ik heb nu een Visabladzijde in mijn paspoort zitten die groen, rood, blauw en zwart ziet van de stempels. Uiteindelijk ging het allemaal redelijk snel en konden we Namibië inrijden. Voor mij de eerste keer dat ik dit land bezoek. Er was nog een hindernis na honderd meter, een politiepost. Daar werd de auto nogmaals geregistreerd en toen stond ons niets meer in de weg. Behalve een 400 kilometer lange snelweg dan die ons bijna rechtstreeks naar Divundu zou brengen. Het betreft hier een hoofdader dwars door Namibië heen. Als we op deze weg, waar we zo een 4 uur op hebben gereden ongeveer honderd tegenliggers zijn tegengekomen dan is dat veel. Soms reden we bijna twintig minuten lang zonder ook maar een tegenligger of achterligger. Onvoorstelbaar! Ik heb me daar ontzettend over verwonderd. Waar we nog wel even voor gestopt zijn was voor een paartje struisvogels met zo een 15 jongen erbij. Ik dacht dat het vogels van de open vlakte waren maar deze trokken zich terug het bos in.
Rond een uur of één hebben we langs de weg een picknickplaats opgezocht om onze lunch te nuttigen. In de schaduw onder een grote boom aten we aan een stenen tafel en zittend op stenen bankjes onze boterhammen met pindakaas. Pak vruchtensap voor het vocht en als toetje een yoghurtje. Het was ook de eerste keer dat ik afvalbakken zag op een picknickplaats. Kan me niet herinneren dat ik dat eerder heb gezien. Namibië ziet er behoorlijk schoon uit en er ligt nauwelijks zwerfafval. Vergeleken met Zambia en Kenia is het een uiterst schoon land.
Langs de weg stonden voor mij ook weer geheel nieuwe verkeersborden. Pas op overstekende olifanten, pas op overstekende koedoes, pas op overstekende hyena’s en een bord met een grote S erop met een streep erdoor. Dat laatste bord kon ik niet plaatsen.
Aangekomen in Divundu hebben we eerst de tank volgegooid want die was bijna leeg. Gisteravond hadden we in overleg gekozen om een lodge aan de Okavango rivier te nemen. Niet goedkoop maar heerlijk om op zo een prachtige plek te zitten. We hebben een tentlodge toegewezen gekregen die aan het water grenst met uitzicht over de rivier. Wat een plek! Ge-wel-dig!

Helaas geen internet gisteravond...:-(